Ze zat wiebelend achter haar bureau. Voor de buitenwereld
ogenschijnlijk hard aan het werk. Geconcentreerd turend naar het beeldscherm,
vingers die snel en doeltreffend over het toetsenbord vlogen en een klein
blosje op haar wangen.
Alleen de goed oplettende toeschouwer zal het af en toe
toeknijpen van haar ogen opvallen en het kleine speelse glimlachje rond haar
open mond zien. Want tussen het beantwoorden van haar e-mails en het opstellen
van de kwartaalplannig door, heeft ze
haar Meester nederig gevraagd om een spanking die avond. Is ze in haar hoofd
bezig zich de avond voor te stellen waarop ze weer mag dienen, mag zijn. Wetend
dat de avond nooit zo zal lopen zoals zij het zich nu inbeeldt.
En juist dat…
dát maakt het zo rustgevend.
