Vrije zomerdag

Met een zucht laat ik het gordijn weer zakken en val terug op mijn bed. De lucht is grijs en dreigend. Waar is nu die hete zomer die ze hadden beloofd? Ik besluit nog maar even in bed te blijven en reik met mijn hand naar mijn mobieltje voor mijn morgenrondje. Facebook, Twitter, Fetlife. Ik lees, like en reageer op verschillende berichten en doezel weer fijn weg. Uren later schrik ik weer wakker. Tijd om op te staan. Lekker lang douchen. Jammer dat hij moet werken vandaag. Het warme water voelt fijn op mijn lichaam. Lekker loom sop ik mijn lichaam in. Heel even dwalen mijn vingers naar het fijne plekje tussen mijn benen, maar ik weet dat dat niet mag. Schoon en glad stap ik onder de douche vandaan.

Een berichtje op mijn telefoon. Van hem. “Schatje haal jij even een pakje op bij de buren? Zet maar op tafel. Niet openen. Tot zo! X”.

Het pakje blijkt een flinke doos te zijn. Geen duidelijke afzender. Ik zet de doos op tafel en ga de stad in.

“Hey lief, ik ben thuis!” roep ik als ik thuis kom. Verbaasd dat hij er al is en verbaasd over de heerlijke geuren die uit de keuken komen. “Wat fijn dat je al thuis bent! Maar ik dacht dat ik zou kok--”... het einde van de zin blijft in de lucht hangen als ik zie wat er in de kamer staat. Het krukje met daarop twee nieuwe, prachtige, volle zwepen.

“Hahaha, ja, ik dacht wel dat je daar wel even stil van zou worden, schatje.” Hij pakt me stevig vast en kust me in mijn nek. “Maar eerst lekker eten. Wijntje? Doe jij de kaarsen aan? Het lijkt net herfst, vind je ook niet?” Hij lacht en geeft een dikke knipoog als hij praat over de kaarsen. “Jammer dat we onze buiten plannetjes niet waar kunnen maken, vind je ook niet? “Elke vezel in mijn lichaam ontwaakt denkend aan de fijne plannen die we de afgelopen tijd hebben besproken. Terwijl hij plaatsneemt op de bank, pak ik mijn bord en ga op de grond zitten, tegen zijn benen aan. Zo eten, drinken en praten we. Ik ben er echter maar half bij met mijn gedachten; het krukje met de zwepen is overduidelijk aanwezig.

Eindelijk hoor ik hem zeggen: “Maak je maar klaar, schatje.” Ik kus hem en trek mijn kleding uit. Mijn collar blijft om. “Prachtig als altijd. Ga maar zitten, bij het krukje.” Ik kniel neer voor het krukje met mijn ogen gesloten. Ik hoor hem lopen, om me heen. Hoor hem de zwepen oppakken. Zachtjes laat hij ze langs mijn lichaam gaan. Ik sidder. Nu al. Langzaam haalt hij de zwepen een voor een van mijn rug en laat ze er vervolgens weer op terugvallen. Harder en sneller. Het ritme komt overeen met de regendruppels die buiten tegen het raam slaan. Met een kort rukje aan mijn staart laat je me opstaan. Ik buig voorover, leun met mijn handen op het krukje. Terwijl ik mijn billen langzaam naar achteren duw, hoor ik je grommen. Opnieuw geselen de zwepen mijn lichaam. Mijn rug, mijn billen, mijn benen. Om de beurt slaan de strengen van de zwepen op mijn huid, snel en dan weer langzaam. Zweep voor zweep en dan.... beide zwepen tegelijk. Overweldigend. Ik voel. Er is niets meer dan de sensatie van de klappen op mijn lichaam. “Draai je om en ga zitten.” Ik neem plaats op het krukje, benen wijd, mijn lichaam open voor Hem. Mijn haar houd ik vast op mijn hoofd. Opnieuw de zwepen; nu op de voorzijde van mijn lichaam. Ik duw mijn bekken naar voren, verlangend om de zwepen ook op mijn gevoelige kutje te voelen.

Hij stopt en loopt naar de bank. “Kruip hierheen sletje.” Ik zak op mijn knieën en kruip naar hem toe. Hoofd gebogen, ogen naar de vloer. Als ik voor hem zit, pakt hij mijn hoofd en leidt mijn gezicht naar zijn kruis. Met mijn handen pak ik zijn heerlijke harde pik vast en breng hem naar mijn mond. Ik lik hem van boven naar beneden en weer terug. Mijn tong draait langs het puntje. Dan neem ik hem in mijn mond. Hij kreunt. Ik ga door met likken, ik zuig. Plaag hem door alleen zijn eikel te verwennen. Dan neem ik hem diep in mijn keel. Hij houdt me vast bij mijn haren en duwt zijn pik nog dieper in mijn mond. “Goedzo sletje, ga door.” Terwijl ik doorga met mijn tong, lippen, tanden, hoor ik hem genieten. Ik raak weer in een trance.

Opeens trekt hij me aan mijn haren omhoog. Ik kijk hem verbaasd aan. Zonder iets te zeggen, staat hij op en neemt hij me mee. Halverwege de kamer doet hij mijn blinddoek om. Ik hoor wat gerommel en moet ergens op gaan staan. “Netjes stil blijven staan meisje.” Al mijn zintuigen staan op scherp. Ik voel zijn handen over mijn lichaam en moet moeite doen op mijn benen te blijven staan. Met zijn nagels gaat hij over mijn borsten, heel even beroert hij mijn gevoelige harde tepels. Ik kreun. Zijn vingers gaan verder over mijn buik naar de binnenkant van mijn benen. Dan -eindelijk- voel ik zijn vingers mijn gezwollen clitje beroeren. Twee vingers glijden mijn kutje binnen. “Zo sletje, druipend nat. Geniet je een beetje? Goedzo, we gaan nog even door...”

Hij stapt weg. Ik zie niks, ik hoor niks. Dan, uit het niks, voel ik de warmte van de kaarsen. Ik zet me schrap, maar voel niet de verwachte hitte van kaarsvet. Ik gil het uit als ik de koude aanraking van ijsklontjes voel. Een spoor van mijn nek naar mijn buik. Tijd om bij te komen is er niet, want kaarsvet drupt op mijn verdoofde huid. “Wie zegt dat water en vuur niet samengaan, hè, meisje...” Nog meer kaarsvet... ik verdwijn langzaam maar zeker van deze werkelijkheid. Hij begeleidt me naar de grond, legt me neer en gaat naast me zitten. Met nog een ijsklontje beroert hij me zacht. Zijn handen strelen mijn lichaam, mijn haren, mijn mond. Hij neemt mijn hoofd in zijn schoot en koestert me. “Wat ben je mooi meisje. Wat ben je mooi van mij...” ik glimlach, kruip nog dichter tegen hem aan en denk “wie heeft er zon nodig om een hete zomer te beleven...”

Geschreven voor de schrijfwedstijd op NBRplaza.

Schijn bedriegt

Ze zat wiebelend achter haar bureau. Voor de buitenwereld ogenschijnlijk hard aan het werk. Geconcentreerd turend naar het beeldscherm, vingers die snel en doeltreffend over het toetsenbord vlogen en een klein blosje op haar wangen. 

Alleen de goed oplettende toeschouwer zal het af en toe toeknijpen van haar ogen opvallen en het kleine speelse glimlachje rond haar open mond zien. Want tussen het beantwoorden van haar e-mails en het opstellen van de kwartaalplannig door, heeft ze haar Meester nederig gevraagd om een spanking die avond. Is ze in haar hoofd bezig zich de avond voor te stellen waarop ze weer mag dienen, mag zijn. Wetend dat de avond nooit zo zal lopen zoals zij het zich nu inbeeldt. 

En juist dat… dát maakt het zo rustgevend.

Persoonlijke subnoot

Eens in de zoveel tijd heb ik er last van. Subjesblues. Ik verkeer in de gelukkige omstandigheid dat ik mijn dagelijkse leven deel met mijn Meester. Maar ja, soms heeft Hij ook andere bezigheden dan bij mij zijn. Gelukkig hoor... maar soms... soms kan ik daar slecht mee omgaan. Vooral als we (voor mij vaak onbewust) aan het duwen zijn tegen een van mijn grenzen.

Van de week was het weer zo ver. Ik noemde het #woensdagnamiddagblues. Het echte, gewone, hectische leven bereikte een hoogtepunt en mijn subleven een ander punt. Onzekerheid. Twijfel. Onrust. Een draaikolk van gevoelens in mijn buik en dieper. ik bleef knagen op dit gevoel dat ik zo slecht in woorden kon omzetten. ik zat mezelf dwars en uiteindelijk ook mijn Meester op afstand. En als ik ergens een hekel aan heb, is het dat! Maar ja, ik ben ik en ik moest wat met dat gevoel. Helaas ken ik nog te weinig andere mensen waarmee ik dit diepste gevoel van 'zijn' kan delen. 

Donderdag had ik nog steeds de draaikolk in mijn lijf. Sluimerend, want afgeleid door de waan van de gewone werkdag, maar zeker aanwezig. Op het moment dat ik Hem zag, zijn armen om me heen voelde en ik tegen Hem aan mocht liggen, vond ik rust. Zo fijn. ik dacht het antwoord gevonden te hebben: ik wil gewoon zo graag bij Hem zijn. Van Hem zijn. 

Een zoetsappig einde van dit verhaal? Nee. 

Uren later, na een heerlijke avond vol knuffelen, praten en ja indringende D/s-interactie, werd ik overspoeld door Het Gevoel. Verlammend. Huilend wekte ik mijn Meester. Vroeg Hem wat er in godesnaam aan de hand was. Waarom gebeurde dit met mij? Waarom voelde ik mij zo? Was er een les te leren die ik niet snapte? Voldeed ik niet aan Zijn wensen? Werd ik gestraft? ik had het gevoel alsof ik in een Groot Niks terecht was gekomen. Voelde me aan alle kanten falen omdat ik gewoonweg niet snapte wat er gebeurde, wat er van me werd verwacht. 

Voor een deel werd het me uiteindelijk duidelijk wat er aan de hand is:
De uitdaging van het helemaal mezelf mogen zijn van mezelf. mijn subkant accepteren en omarmen en dit in balans brengen met de gewone e. De sterke, onafhankelijke en intelligente ik.
Het gevoel van soms mee moeten rennen met Hem en dat niet tijdig of duidelijk aangeven, terwijl Hij ook echt wel op mijn tempo wil doorgaan. En Hij me echt wel op sleeptouw neemt als het wél nodig is sneller te gaan dan ik denk te willen of aan te kunnen.
Het gewoon vertrouwen op Hem en in Hem. Durven, nee doen vertrouwen dat dingen gebeuren voor een reden. Dat het goed is en goed komt. 

Voor een deel blijft het knagen. Blijf ik op zoek naar antwoorden. Antwoorden die vast wel gaan komen verderop het pad dat ik nu bewandel... iets met vertrouwen... slik. 

Details

Het zijn de kleine dingen die het ‘m doen. Details die er voor zorgen dat ik me compleet voel. Compleet de sub die ik ben. Compleet van jou; body, mind, soul.

Het is zaterdag. We lopen in de stad. Gewoon, een winkelend stel. Innig gearmd. Maar in Jouw zak zit een zendertje en tegen mijn kutje zit de ontvanger. Het is zo’n typische lente-slenterdag. We lopen winkel in, winkel uit. Af en toe druk Jij op het zendertje en dat triggert wat in mij. Nee, niet alleen het trillertje bij mijn kutje: het gaat verder. Je plaagt me een beetje, daagt me uit. ik probeer me in te houden, maar op een gegeven moment ga ik toch de ‘fout’ in. ik zie direct de voldoening op Je gezicht. Je laat me stilstaan op straat. Pakt mijn beide armen beet en houd die samen vast, hoog op mijn rug. “Benen wijd, vooruit kijken”. ik gehoorzaam. mijn hart klopt in mijn keel. Je laat me een paar minuten zo staan. Dan lopen we verder. Je geeft me een kus. “Goedzo meisje. Zullen we daar een kop koffie gaan drinken?!” 

boeiend weekend

Met de gedachte had ik al vaker gespeeld, de wens uiten liet op zich wachten. De werkelijkheid van het alledaagse leven bracht vaak zoveel andere dynamiek met zich mee dat het van een eventuele uitvoering toch niet zou kunnen komen. Tot afgelopen weekend. 
Kort daarvoor had ik het Hem gezegd. Gezegd dat ik heel graag een heel weekend lang aan de ketting zou willen zijn. Het vastgeketend zijn an sich was niet nieuw, de duur wel. Hij reageerde positief, trots.
De week voorafgaand aan het weekend waren er continu kleine hints, plagerijtjes. Vrijdag kwam er van serieus werken maar weinig terecht. 

ik stapte binnen. Jij had alles al klaargezet. Op het krukje mijn collar, pols- en enkelboeien. Op tafel de gebruikelijke attributen uitgestald. Pain&pleasure voor het grijpen. Door de kamer lag 'ie uitdagend te liggen. De ketting; mijn ketting. Jij zat daar in de loveseat, te wachten met een klein glimlachje om Je mond. ik liep naar je toe en gaf je een kus. Je vroeg of ik er klaar voor was. ik knikte. Je pakte de tas met boodschappen van me over en droeg me op me uit te kleden. 

Je legde me nog een keer uit: de meubels waren niet voor mij bedoeld dit weekend. mijn plek was op de grond of op het krukje. mijn bewegingsruimte was zover de ketting mij bood. Als ik het, om wat voor reden dan ook, niet meer zou trekken, dan moest ik dat direct aangeven. "Ja Meester". En verder... alles netjes vragen en gehoorzamen.
Toen mocht ik aan Je voeten plaatsnemen. Dat voelde goed. mijn plekje; mijn thuis. Een gevoel van totale rust. 

Het weekend was geweldig. We hebben weer stappen gezet in onze D/s. Het Jou dienen, het hele weekend door... het ultieme van Jou zijn. Het ultieme ervaren in de pijn en in het genot. Aan de ketting leven beneden, op de grond. Aan de kettingen aan de balken van de slaapkamer wegzweven... Totale overgave. Heerlijke, prachtige bondages. Vastgebonden en vib-trillend liggen wachten tot Je thuis kwam van Je afspraak zaterdag. De momenten van pure liefde en verbondenheid.  

Het weekend was geweldig. Ondanks alle stappen die we al hebben gezet, blijft er voor mij nog zoveel te leren, te ontwikkelen. We ontdekken zijpaadjes van ons reispad die we samen verder ontdekken. Bevestiging van wat we al wisten. En blijft het verder zoeken naar hoe we dit onderdeel van ons Zijn kunnen integreren in die andere, gewone werkelijkheid. Onze wens. mijn uitdaging. 

wordt vervolgd

Meester, dank je wel! 

Verwacht onverwacht

Als ik kom aanlopen zit Jij aan de bar. Je kijkt me aan, drinkt Je glas leeg en staat op. Zonder me verder aan te kijken of wat te zeggen loop Je naar de kamer. ik volg. Zwijgzaam en met bonzend hart. Je opent de deur van de kamer waar wij een paar dagen en nachten zullen zijn en laat me naar binnen. ik krijg nog net de kans om de kamer kort in te zien voor Je me mijn blinddoek voordoet. 
Nog altijd zonder te praten, leidt Je me de ruimte door. mijn tas neem je van me over. "Uitkleden". ik gehoorzaam, zonder antwoorden, want ik hoor aan de toon in Je stem dat Je dat niet wenst. ik kleed me zo snel mogelijk uit en ga in de houding staan. Al snel voel ik Je vingers over mijn lippen gaan. Mijn mond is netjes een beetje geopend zodat Je vingers moeiteloos mijn mond in kunnen glijden. ik lik ze even. Nat van mijn speeksel beroeren Je vingers mijn harde tepels. Dan even niks... tot ik Je vingers voel cirkelen rondom mijn clitje. Gevoelig. Dan glijden ze even mijn kutje binnen. Een korte stoot en weg. ik kreun zachtjes. Meteen daarna zijn Je vingers weer in mijn mond en gretig lik ik ze af. "Dankjewel Meester" fluister ik. 
Het blijft even stil: geen geluiden, geen aanrakingen. Dan voel ik iets bij me oor: Je doet me oordopjes in. Jouw muziek vult mijn hoofd. Op Jouw typische snelle en deskundige wijze bindt Je mijn handen vast op mijn rug en snoer Je mijn borsten stevig in. 
Een korte tik tegen de achterkant van mijn knieën gebiedt me te knielen. Je legt mijn hoofd op de zitting van een stoel. ik weet wat er gaat komen, maar hoor niks dan Jouw muziek. Dan voel ik ze: de klappen van de zweep. Verwacht onverwacht. ik kan niks anders dan me volledig overgeven en zweef weg op het ritme van Je zweepslagen op mijn billen, benen, voeten en rug... 

Dank je wel Meester 

Thuis

.... soms dwaal ik rond in het doolhof van mijn gedachten en raak ik verstrikt in het spinnenweb van hersenspinsels. The black angel in me...
Tot ik aan Jouw voeten mag neerstrijken, Je hand mijn haar voel strelen, Je me zacht dwingend tegen Je benen drukt. Je ademt streelt mijn oor als Je zegt: het is goed meisje. Dan is er rust, overgave. Alles en niks ineen. ik ben Thuis...